ΑΙΤΙΕΣ
Ο καρκίνος του πνεύμονα αποτελεί τη πρώτη αιτία θανάτου από κακοήθη νόσο παγκοσμίως. Το κάπνισμα θεωρείται ως ο σημαντικότερος αιτιολογικός παράγοντας (85% όλων των περιπτώσεων του καρκίνου του πνεύμονα ) και οι καπνιστές ενός πακέτου την ημέρα επί 40 έτη , έχουν 20 φορές μεγαλύτερο κίνδυνο καρκίνου πνεύμονα.
Επιπλέον, ένας αριθμός περιβαλλοντικών παραγόντων (έκθεση σε αμίαντο, ραδόνιο, αρσενικό , χρώμιο, φορμαλδεΰδη, νικέλιο, ιονίζουσα ακτινοβολία, σκόνες βαρέων μέταλλων) και γενετικοί παράγοντες θεωρούνται υπεύθυνοι για την ανάπτυξή πνευμονικού καρκίνου.
ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ
- βήχας 50-75%
- αιμόπτυση (αποβολή αίματος με το βήχα) 25-50%
- δύσπνοια (δυσκολία στην αναπνοή) 25%
- πόνος στο στήθος 20%
- βράγχος φωνής
- σύνδρομο άνω κοίλης φλέβας,
- σύνδρομο Horner
- κόπωση, απώλεια βάρους
ΔΙΑΓΝΩΣΗ - ΣΤΑΔΙΟΠΟΙΗΣΗ
Από τη στιγμή που θα τεθεί η υποψία καρκίνου του πνεύμονα, επόμενο βήμα είναι να γίνει η οριστική διάγνωση με κυτταρολογική ή ιστολογική εξέταση και ταυτόχρονα η σταδιοποίηση της νόσου. Η βρογχοσκόπηση και ειδικότερα ο ενδοβρογχικός υπέρηχος θα θέσουν την τελική διάγνωση αλλά και τη σταδιοποίηση του μεσοθωρακίου, ενώ απεικονιστικές εξετάσεις όπως η αξονική τομογραφία άνω κοιλίας και εγκεφάλου, το σπινθηρογράφημα οστών αλλά και το PET θα δώσουν πληροφορίες για την έκταση της νόσου και την ύπαρξη απομακρυσμένων μεταστάσεων.
ΘΕΡΑΠΕΙΑ
Η ομάδα μας αγωνίζεται κατά του καρκίνου του πνεύμονα επί είκοσι έτη. Στα χρόνια αυτά γίναμε πολλές φορές ήρωες μα κάποιες φορές η νόσος μας κατατρόπωσε. Πρόκειται αναμφισβήτητα για ένα σκληρό νόσημα. Σκληρό όχι μόνο για τον πάσχοντα αλλά και για τους οικείους του και για μας τους θεράποντες.
Διανύουμε όμως για πρώτη φορά μια περίοδο μεγάλης αισιοδοξίας. Η ανάλυση του καρκίνου σε μοριακό επίπεδο έχει ανοίξει πρωτοφανείς ορίζοντες θεραπείας ακόμα και για αυτούς που πάσχουν από νόσο προχωρημένου σταδίου και δεν πρόλαβαν να χειρουργηθούν. Φάρμακα όπως οι αναστολείς της τυροσινικής κινάσης (TKIs), οι αναστολείς της κινάσης του αναπλαστικού λεμφώματος (ALK-inhibitors) και η ανοσοθεραπεία, αν και με αμφιλεγόμενα έως τώρα αποτελέσματα ως προς τη μέση επιβίωση καθιερώθηκαν ήδη ως καταλληλότερες από τη χημειοθεραπεία θεραπείες σε στοχευμένους ασθενείς. Στο σημείο αυτό γιγαντώνεται η αξία της βιοψίας για την αντιμετώπιση της νόσου (βλ. βρογχοσκόπηση, ενδοβρογχικός υπέρηχος).
Ακτινοθεραπεία και χημειοθεραπεία εξακολουθούν να έχουν προεξάρχοντα ρόλο, πιο εκλεκτικά, πιο στοχευμένα και πιο "ευγενικά" απέναντι στους υγιείς ιστούς.
Το χειρουργείο βέβαια αποτελεί την καλύτερη θεραπεία, αλλά επί αυστηρών ενδείξεων, στον καθορισμό των οποίων ο ρόλος του πνευμονολόγου και δη του επεμβατικού είναι κομβικός.
ΤΕΛΟΣ Η ΝΩΧΕΛΙΚΟΤΗΤΑ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟΝ ΚΑΡΚΙΝΟ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΟΝΑ. ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΟΛΛΟΥΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΡΟΛΑΒΑΝ ΝΑ ΧΕΙΡΟΥΡΓΗΘΟΥΝ ΣΕ ΠΡΩΙΜΟ ΣΤΑΔΙΟ ΝΟΣΟΥ, Η ΜΑΧΗ ΘΑ ΔΟΘΕΙ ΜΕ ΣΥΓΧΡΟΝΑ ΟΠΛΑ ΚΑΙ ΜΕ ΙΣΟΥΣ ΟΡΟΥΣ.
