ΚΛΙΝΙΚΗ ΕΞΕΤΑΣΗ

Η «τέχνη» της ιατρικής έγκειται στη βασική αρχή: θεραπεύουμε σωστά μόνο όταν έχουμε διάγνωση. Δεν ξεχνάμε ότι ο αναπνευστικός ασθενής είναι ασθενής και όχι "αναπνευστικός", σπεύδουμε έτσι να τον εξετάσουμε ως ολότητα και όχι ως θώρακα.
Απαραίτητη προϋπόθεση για μια σωστή διάγνωση είναι η κλινική εξέταση του ασθενούς. Συγκεκριμένα ο γιατρός εκμαιεύει με τη λήψη του ιστορικού τα συμπτώματα που βιώνει ο ασθενής και σε συγκερασμό με την κλινική εξέταση εντοπίζει τη ρίζα του προβλήματος.

Τα βασικά στάδια της κλινικής εξέτασης, στην οποία υποβάλλεται ο ασθενής είναι τα ακόλουθα.
Επισκόπηση: με την απλή επισκόπηση προσώπου, θώρακα και άκρων ακόμα και με παρατήρηση του τρόπου που ο ασθενής μιλάει και περπατάει, ο γιατρός μπορεί να εντοπίσει σημεία τα οποία να είναι διαγνωστικά πάθησης. Παραδείγματος χάρη, ο αναπνευστικός ασθενής συχνά παρουσιάζει ταχύπνοια (γρήγορη αναπνοή), συριγμό και ορισμένες φορές οίδημα κάτω άκρων αλλά και κυάνωση όταν η αναπνευστική ανεπάρκεια είναι παρούσα. Πληκτροδακτυλία, επίφλεβο, εισολκή μεσοπλεύριων διαστημάτων, διάταση σφαγιτίδων φλεβών και δυσμορφίες του θώρακα αποτελούν ευρήματα επισκόπησης πολύ σημαντικά στην εκτίμηση του αναπνευστικού ασθενούς.
Επίκρουση: με την επίκρουση ο γιατρός είναι εφικτό να διαγνώσει υγρό στον πνεύμονα (επικρουστική αμβλύτητα), πνευμοθώρακα (τυμπανικότητα) και βαρύ εμφύσημα (υπερσαφής πνευμονικός ήχος)
Ψηλάφηση: περιλαμβάνει την εξέταση του θωρακικού τοιχώματος για τυχόν πρόσθετους ήχους (φωνητικές δονήσεις) και ψηλάφηση λεμφαδενικών ομάδων για την εντόπιση διογκωμένων λεμφαδένων.
Ακρόαση : πνευμονολογία και ακρόαση είναι σχεδόν ταυτόσημοι όροι. Ένας πλούτος ευρημάτων προκύπτει από τα νοσήματα του αναπνευστικού συστήματος, τα περίφημα "ακροαστικά": μουσικοί ήχοι (αποφρακτικές πνευμονοπάθειες), υγροί ήχοι (καρδιακή ανεπάρκεια, εκκρίσεις), τρίζοντες (πνευμονική ίνωση, πνευμονία) και μείωση του αναπνευστικού ψιθυρίσματος (συλλογή υγρού στον πνεύμονα) συνθέτουν μοναδικές πληροφορίες στα αυτιά ενός έμπειρου κλινικού γιατρού. Για το λόγο αυτό η επιλογή του τελευταίου αποτελεί κομβικής σημασίας απόφαση.